Zachwycająca nowoczesnością Cavatina Hall w Bielsku-Białej, wytyczona już w średniowieczu jedna z głównych ulic Cieszyna – ulica Głęboka, zabytkowy budynek dawnej Szkoły Muzycznej w Gliwicach oraz dwa przykłady architektury socrealistycznej: katowicki Pałac Młodzieży i tyskie osiedle „A”. Oto piątka lokacji zakwalifikowanych do finału tegorocznego Plebiscytu „Śląska Lokacja Filmowa”. Miejsce o największym filmowym potencjale tradycyjnie wybiorą mieszkańcy województwa śląskiego w głosowaniu internetowym. Organizatorami konkursu są Instytucja Filmowa Silesia Film i Silesia Film Commission.
Do tegorocznego Plebiscytu „Śląska Lokacja Filmowa” zgłoszono 40 obiektów i lokalizacji z 19 miast województwa śląskiego. Komisja w składzie: Agata Adamus – scenograf i dekorator wnętrz („Simona Kossak”, „Strzępy”, „Dolina Bogów”, „Szadź”), Michał Śliwkiewicz – location manager (kierownik ds. lokacji) („Strefa interesów”, „Zimna wojna”, „Spadek”, „Kruk”), Patrycja Młynarczyk – szefowa Silesia Film Commission oraz Anna Ćwiach – pracownik SFC, specjalistka ds. produkcji filmowych, biorąc pod uwagę m.in. unikatowość, wyjątkowe walory filmowe oraz chcąc podkreślić niezwykłą różnorodność zgłoszonych miejsc, wybrała pięć finałowych lokacji.
O tym, które miejsce zostanie tegoroczną „Śląską Lokacją Filmową” tradycyjnie zdecydują mieszkańcy, którzy od 2 do 22 września za pośrednictwem ANKIETY DO GŁOSOWANIA oddadzą głos na wybraną przez siebie lokację. Można oddać jeden głos dziennie z każdego IP komputera, przez cały czas trwania plebiscytu.
FINALIŚCI PLEBISCYTU „ŚLĄSKA LOKACJA FILMOWA 2024”
Cavatina Hall w bielsku-Białej
Cavatina Hall w Bielsku-Białej to wielofunkcyjny obiekt, który łączy funkcje biurową z kulturalną. Kompleks składa się z części biurowo-usługowej o powierzchni ponad 9000 m2 oraz części kulturalnej, w skład której wchodzą wysokiej klasy studio nagrań oraz sala koncertowa na 1000 osób. Sala koncertowa i studio nagrań łączą ze sobą funkcje komercyjne z promocją sztuki. Sala koncertowa Cavatina Hall została zaprojektowana w ten sposób, by każdy rodzaj muzyki perfekcyjnie rozbrzmiewał w całym jej wnętrzu. Wyjątkową jakość dźwięku gwarantuje jej konstrukcja oraz system nagłośnienia L-ISA (LAcoustics). Salą koncertową zarządza Fundacja Fiducia, która organizuje koncerty i wydarzenia towarzyszące, wynajmuje przestrzeń dla organizatorów zewnętrznych, organizuje Cavatina Guitar Festival oraz prowadzi orkiestrę symfoniczną, która została zainaugurowana w 2024 r.
Oprócz sali koncertowej w budynku znajduje się: sala kameralna, studio nagrań, patio na dachu budynku, foyer z barem. Cavatina Hall została nagrodzona wieloma prestiżowymi, międzynarodowymi nagrodami w dziedzinie architektury, posiada też certyfikat środowiskowy BREEAM.
Ulica Głęboka w cieszynie
Ulica Głęboka w Cieszynie od zawsze była najważniejszą arterią miasta, biegnącą ze znacznym spadkiem od rynku w Cieszynie do wzgórza zamkowego. Na obu końcach ulicy znajdują się charakterystyczne punkty: z jednej wieża Ratusza, a z drugiej Wieża Piastowska. Od średniowiecza stanowiła ważny trakt komunikacyjny dla mieszkańców miasta, miejsce to tętniło życiem już od najdawniejszych czasów. Również dziś ulica Głęboka jest ulubionym miejscem mieszkańców i turystów. Po gruntownej przebudowie nawierzchni ulicy arteria ta odzyskała dawny blask i jest doskonałą lokalizacją dla wielu restauracji i kawiarni. Wygląd ulicy urozmaica dobrze zachowana, zabytkowa zabudowa, która pochodzi głównie z drugiej połowy XIX i początku XX wieku, choć znajdziemy również budynki z XVII lub XVIII stulecia. Wśród kilkudziesięciu kamienic, z czego większość wpisana jest do rejestru zabytków, na uwagę zasługuje między innymi kamienica Fuldy na rogu ulicy Głębokiej i Placu Św. Krzyża z ponad stuletnią, ciągle działającą windą, dawny Dom Niemiecki z końca XIX wieku przy ul. Głębokiej 15, czy budynek dawnego hotelu „Austria” na rogu Głębokiej i Browarnej.
Budynek dawnej Szkoły Muzycznej w gliwicach
Budynek dawnej Szkoły Muzycznej w Gliwicach przy ulicy Siemińskiego, pochodzi z przełomu XIX i XX w. Powstał jako dom gliwickich kupców. Pierwszymi jego właścicielami byli Jenny Schlesinger i Artur Schlesinger. Budynek otaczał park, nieopodal (dzisiejsza ulica Młyńska) znajdowały się korty tenisowe i ogród. Od strony podwórza zachował się budynek z murem pruskim, w którym dawniej mieściły się: wozownia, pomieszczenie na uprząż, izba woźnicy i stajnie. Od 1924 roku budynek był własnością Gminy Gliwice i do 1936 mieścił się tu Urząd Miasta Gliwice. Po wojnie znajdowała się tu część biur Prezydium Miejskiej Rady Narodowej, a od końca 1954 roku swoją siedzibę ma tu Państwowa Szkoła Muzyczna im. Ludomira Różyckiego I i II st.
Budynek posiada cztery kondygnacje użytkowe: piwnicę, parter, piętro oraz poddasze. Część pomieszczeń piwnicznych posiada doświetlenie poprzez studzienki doświetlające, widoczne na elewacji usytuowanej wzdłuż ulicy Siemińskiego. Od 2022 roku budynki przy ulicy Siemińskiego 6 i 6a nie są użytkowane.
pałac młodzieży w katowicach
Pałac Młodzieży w Katowicach mieszczący się przy ulicy Mikołowskiej 26 wybudowany został według projektu gliwickich architektów Zygmunta Majerskiego i Juliana Duchowicza, w stylu socrealizmu z elementami późnego modernizmu. Elementy socrealizmu zachowały się do dnia dzisiejszego zarówno w wystroju, jak i w wyposażeniu wnętrz, zaprojektowanych przez Tadeusza Gierulę. Kompleks harmonijnie wpisuje się w kompozycję urbanistyczną miasta. Uroczyste otwarcie placówki nastąpiło 3 grudnia 1951 roku. Całość składa się z dziesięciu budynków: dydaktycznego, dyrekcji, administracyjnego, pływalni, zaplecza pływalni, sali gimnastycznej, łącznika sali gimnastycznej, teatru z zapleczem, rozdzielni elektrycznej oraz mieszkalnego, o łącznej kubaturze 85 tys. m3. Żelazna, ażurowa brama prowadzi na wewnętrzny dziedziniec. Pełna nazwa placówki brzmiała Pałac Młodzieży im. Bolesława Bieruta. Obecnie Pałac Młodzieży nosi imię profesora Aleksandra Kamińskiego. W 2010 roku obiekt został wpisany do rejestru zabytków, a w latach 2011 – 2014 został zmodernizowany. W zajęciach stałych w Pałacu uczestniczy ponad 4500 dzieci i młodzieży tygodniowo.
osiedle a w tychach
Osiedle A (zwane też Osiedlem Anna) w Tychach, położone w dzielnicy Śródmieście, zrealizowane w latach 1951–1956, jest przykładem architektury i urbanistyki socrealistycznej. Osiedle A było pierwszą częścią projektowanego Nowego Miasta Tychy, zostało zaprojektowane w pracowni NMT w „Miastoprojekcie” Gliwice pod kierunkiem Tadeusza Teodorowicza – Todorowskiego. Osiedle dla 6100 osób rozplanowano na powierzchni 18 ha wzdłuż osi Północ – Południe i Wschód – Zachód. Na skrzyżowaniu obu osi umiejscowiono plac centralny z domem kultury, którego relacja do placu była wzorowana na schemacie Piazza del Campidoglio w Rzymie projektu Michała Anioła. Znajdujący się na osiedlu pomnik młodej robotnicy z kielnią zaprojektował Stanisław Marcinów. Osiedle A ma charakter kameralny, budynki nie są wysokie i posiadają zróżnicowany detal. Wzdłuż głównych osi budynki zwieńczono dachami płaskimi z attykami, zaś obrzeżne dachy spadziste zostały pokryte dachówką. Na parcelach znajdujących się pomiędzy blokami zlokalizowano obiekty usługowe: przychodnię zdrowia, żłobek, przedszkole, szkołę.
